Świetny reportaż, który pozwoli Ci zrozumieć, przynajmniej częściowo, problem istnienia dzieci ulicy nie tylko w Peru, ale i całej Ameryce Południowej.
Ulica mnie woła. Życiorysy z Limy. Beata Szady. Wydawnictwo Czarne.Świetny reportaż, który pozwoli Ci zrozumieć, przynajmniej częściowo, problem istnienia dzieci ulicy nie tylko w Peru, ale i całej Ameryce Południowej. Czytając historie młodych bohaterów, przypominały mi się: osoby, twarze, historie ludzi z ulicy również dzieci, poznanych w czasie mojego czteroletniego pobytu w Ameryce. Sam pracowałam na ulicy. Sprzedawałam własnoręcznie robioną biżuterię, dlatego byłam na równi, na tym samym ulicznym poziomie co inni ulicznicy callejeros. Codziennie walczyłam o parę groszy na jedzenie i dach nad głową. Dlatego mogłam usłyszeć to, czego przeciętny turysta nie słyszy, ani nie widzi. Ten reportaż jest dla mnie bardzo osobisty. Sama mam bliskich przyjaciół, których dzieciństwo mogłoby być cytatem z tej książki. Dlatego przykro mi, że tak trudno zmienić tę sytuację. Dlatego doceniam miejsce, w którym się urodziła i które dało mi wsparcie i możliwości, mimo swych licznych mankamentów. Na wyjazdach ludzie często pytaj, dlaczego tak jest, skoro można to i to i tamto zmienić, że to i tam, że przecież tak i siak. Jasne dla nas to takie proste, bo żyjemy w świcie, gdzie wiele da się załatwić, gdzie można odwoływać się do kolejnych instytucji, gdzie istnieje liczne organizacje, które pomagają, gdzie dostęp do wszystkie jest dużo prostszy, gdzie podział społeczny istnieje, ale nie jest to tak diametralna przepaść między posiadającymi a skrajnie biednymi obywatelami. Można by tak wymieniać, najlepiej jednak temat zobrazuje i wyjaśni wam wciągająca lektura „Ulica mnie woła. Życiorysy z Limy” Miłej lektury, napisz koniecznie w komentarzu jak odebrałaś / łeś tę książkę, jakie są twoje refleksje przemyślenia.